Het boren van de ontsnappingstunnel bereikt de mijnwerkers
De mijnwerkers die inmiddels allemaal gered zijn uit
de ingestorte mijn in Chili, zijn geen helden maar slachtoffers. Dat zegt
Néstor Jorquera, voorzitter van de mijnbouwbond Confemin. "We gaan er
alles aan doen om de mensen die dit ongeluk hadden moeten voorkomen,
verantwoordelijk te houden."
"Dit
land moet begrijpen dat er dingen moeten veranderen", zei Mario Sepúlveda,
de tweede Chileense mijnwerker die naar boven werd gehaald. Drieëndertig
mijnwerkers zaten twee maanden lang 700 meter onder de grond vast in de mijn San
Jose in Copiapó, Atacama.
In de mediahype rond de reddingsoperatie wees niemand erop dat Chili, een land
met 17 miljoen inwoners, meer dan 191.000 bedrijfsongevallen kende in 2009. Er
vielen 443 doden. In het eerste kwartaal van dit jaar vielen er al 155 doden.
Critici zeggen dat Kamp Hoop, waar de familieleden van de kompels verbleven, tijdens
de reddingsactie veranderde in de set van een reality show. Het privé-leven van
de kompels en hun familie kreeg alle aandacht, terwijl de zorg over de slechte
veiligheidssituatie van de mijn buiten beeld bleef.
Televisieprogramma's zijn van plan om de geredde mijnwerkers in de komende
maanden te volgen. Ook zijn er al plannen voor boeken en films over hun
beproeving.
Strijd
Critici halen ook uit naar de overheid, die de kwestie leek te gebruiken voor
politiek gewin. De Chileense president Piñera was continu bij de mijn aanwezig
en verwees in zijn speeches geregeld naar de kracht van de kompels. Hij noemde
hen "symbolen van de Chileense geest van strijd tegen tegenspoed."
"In de ogen van de wereld komt Chili heel goed weg vanwege de reddingsactie
en de veronderstelde verantwoordelijk van de staat", zegt Kirstin
Sehnbruch, hoogleraar aan het Instituut voor Openbare Zaken van de Universiteit
van Chili. "Tegelijkertijd heeft het ongeluk enorme schade aangericht aan
het imago van het land. Want iedereen vraagt zich af hoe dit heeft kunnen
gebeuren."
Het ongeluk was volgens haar het gevolg van nalatigheid door zowel het
mijnbouwbedrijf als de overheid. "In elk ontwikkeld land zouden de
eigenaren van de mijn nu in de gevangenis zitten."
De twee Chileense eigenaren van de mijn in de woestijn, 800 kilometer ten
noorden van de hoofdstad, zijn na een eerder incident aangeklaagd voor het
veroorzaken van ernstige lichamelijke verwondingen. Bij dat incident verloor
een mijnwerker een been. De eigenaren mogen van de rechter het land niet
verlaten.
Meer toezicht
"De vreugde over de bijna epische redding die het gevolg is geweest van de
kracht en wijsheid van de mijnwerkers van Atacama, maakt het noodzakelijk eraan
te herinneren dat dit soort situaties absoluut te voorkomen zijn", zegt
María Ester Feres, directeur van private Centrum voor Arbeidsrelaties,
Onderzoek en Advies van de Centrale Universiteit.
Feres wijst erop dat volgens cijfers van verzekeringsmaatschappijen vorig jaar
191.000 bedrijfsongevallen plaatsvonden in Chili.
Volgens Feres kent Chili geen "coherent, efficiënt openbaar beleid of een
nationale structuur" op het gebied van arbeidsveiligheid en
gezondheid. "Als we kijken naar de arbeidsomstandigheden in de
agribusiness, zalmkwekerij, de havens, bouw en andere sectoren, is het
duidelijk dat fatsoenlijk en veilig werk geen strategisch onderdeel is van het
economische groeimodel van dit land", zegt ze.
Na de redding van de eerste mijnwerker zei Piñera in een speech dat de
veiligheidstandaarden "volledig doorgelicht" zullen worden, niet
alleen in de mijnbouw, maar ook in andere sectoren. In augustus zette hij een
commissie op die voor eind november een rapport moet schrijven over veiligheid
op het werk.
De president kondigde ook de oprichting van een toezichtorgaan voor de mijnbouw
op. Dit orgaan moet zorgen voor regulatie en handhaving van de
veiligheidsmaatstaven. Daarnaast wil hij een herstructurering van de Nationale
Dienst voor Geologie en Mijnbouw, extra geld voor inspecties en een adviescomité,
dat de veiligheidsregels moet beoordelen.
Geen oplossing
Confemin-voorzitter Jorquera roept op tot ratificatie van Conventie 176 van de
Internationale Arbeidsorganisatie (ILO), een conventie over veiligheid en
gezondheid in de mijnen. De conventie werd aangenomen in 1995 en werd van
kracht in 1998. "Maar de regering is daar niet in geïnteresseerd, omdat ze
gelooft dat dit het probleem niet oplost." Confemin vertegenwoordigt
achttienduizend mijnwerkers van kleine en middelgrote mijn die meestal door
private bedrijven worden geëxploiteerd.
Volgens Feres wijzen de aangekondigde maatregelen van de regering niet in de
goede richting. "Er is een commissie opgezet die zich concentreert op
arbeidsveiligheid, zonder een analyse te maken van de totale
arbeidsomstandigheden." Ook zijn vakbonden en belangrijke andere
betrokkenen niet betrokken bij het rapport, zegt ze. (Bron: IPS)
