Van de redactie - Het door Wikileaks naar buiten gebrachte diplomatiek bericht van het hoofd van het Bureau voor Amerikaanse Belangen in Havana, Jonathan Farrar, is een doodsteek voor de Cubaanse oppositie. Dat meldt BBC Mundo vandaag. [1] “De waarheid is dat het diplomatieke bericht een steek in het hart van de oppositie is, slechts een knipoog maakt naar de afwijkende bloggers en uiteindelijk concludeert dat Castro vervangen zal worden uit het eigen kader”.
In het document bekritiseert Farrar scherp de oppositie en kwalificeert hij ze als met zichzelf ingenomen persoonlijkheden, zonder sociale banden en buitensporig geobsedeerd met het verkrijgen van geld.
In het document bekritiseert Farrar scherp de oppositie en kwalificeert hij ze als met zichzelf ingenomen persoonlijkheden, zonder sociale banden en buitensporig geobsedeerd met het verkrijgen van geld.
Gemengde reacties
Onder de dissidenten is verschillend gereageerd. Terwijl sommigen duidelijk geïrriteerd waren over de beschuldigingen, anderen moesten erkennen dat de Amerikaanse gezant enige reden had, terwijl het merendeel zich onthield van commentaar.
Het meest geïrriteerd was Héctor Palacios. Deze noemde de analyse tegenover de BBC “een ongelooflijk schandaal. Hoe kunnen ze zo over mensen praten die lange jaren in de gevangenis hebben gezeten.”
Het geld kwam nooit terecht bij de dissidenten, dat werd opgemaakt in Miami. Om een boek te brengen betaalden ze een reis voor 2 personen, hotel voor 15 dagen en een huurauto.
Over het geld zei Palacios: “Wij zijn het die beschuldigingen kunnen uiten, want de Amerikaanse regering geeft geld en 95 procent komt niet aan. Er zijn een serie plekken waar men zich verrijkt met het geld van de Cubanen.”
In het bericht worden de dissidenten verder sociaal geïsoleerd genoemd en dat weinig mensen ze kennen op Cuba. “Dat zeggen de Amerikanen, ik weet niet met wie ze gesproken hebben, want waar ik ga kennen de mensen mij en in mijn huis komen duizenden mensen”, antwoordt Palacios.
Hij voegt eraan toe: “Nooit hebben diplomaten deze opinies tegen ons gezegd. Wij zijn geen zelfingenomen persoonlijkheden, wat gebeurd is dat we verschillend denken. Ik kan Marta Beatriz Roque niet verplichten hetzelfde te denken als ik, zij heeft het recht om te denken hoe zij wil”.
Marta Beatriz Roque
Deze man kent ons niet eens
Roque, een rechts econome, verklaarde: “Dit is de opinie van Jonathan en het berust zeker op informatie van zijn ondergeschikten, want tenminste met mij heeft hij nooit contact gehad”.
Ze voegde eraan toe dat ze een jaar lang niet het Bureau voor Amerikaanse belangen in Havana heft bezocht, omdat “vanaf dat Obama president is de zaken enorm veranderd zijn. Voorheen spraken we één keer per maand met het hoofd van de politieke afdeling. Terwijl deze man (Farrar) ons niet eens kent”.
De dissident en advocaat Rene Gomez Manzano, valt echter Farrar bij: "Met uitzondering van het geld, is wat we gedaan hebben steeds weer het wiel uitvinden. Het is geen geheim en het is ook waar dat we los van de bevolking staan."
Vladimiro Roca
Vladimiro Roca verklaarde slechts: “Het zijn mening die we te respecteren hebben, we kunnen geen problemen maken”, en beëindigde het gesprek met te zeggen: “Ik strijd niet tegen het Bureau voor Amerikaanse Belangen, ook niet tegen de Amerikaanse regering, maar tegen die van Cuba”.
Manuel Cuesta Morúa
Hard maar realistisch oordeel
De sociaaldemocratische dissident Manuel Cuesta Morúa verklaarde dat Farrar “een hard oordeel heeft geveld maar dat dicht bij de realiteit staat. Het heeft de oppositie zeker aan rijpheid en vermogen ontbroken om een rol te spelen.”
“Ik denk dat we meer met onze tekortkomingen en ondeugden bezig waren, dan met wat dit land nodig heeft”, erkende Cuesta. Maar hij voegde eraan toe dat “de fundamentele waarde van de Cubaanse oppositie is geweest het vermogen om zich te verzetten”.
De BBC meldt dat met het aantreden van Raúl Castro in 2008 de dissidentenbeweging praktisch geparalyseerd is geraakt. De enige die nog actief zijn, zijn de bloggers, de vrouwen van gevangenen en de hongerstakers.
Het isolement van de oppositie kan nog groter worden, aldus de BBC. De regering is bezig alle gewetensgevangen vrij te laten en begonnen met economische openingen, waarmee de dissidente praktisch van al hun thema’s zijn beroofd.
Nederland
De onthullingen in het document van Farrar zijn zeker ook beschamend voor Nederlandse organisaties en politici die slaafs de Amerikaanse politiek hebben uitgevoerd. Organisaties als Pax Christi en politici als Koenders (PvdA), Ferrier (CDA), Dittrich (D66), toenmalig CNV-leider Doekle Terpstra, om maar een paar te noemen, zij allen hebben zich luidruchtig geroerd om het lot van gewetensvolle dissidenten, de stem van het Cubaanse volk, te verdedigen. Nu de Amerikanen zelf deze dissidenten als op geld beluste, geïsoleerde egotrippers hebben gekwalificeerd, moet toch wel hard aankomen.
Uit de reacties van de dissidenten zelf kunnen we concluderen dat de Cubaanse regering wel degelijk gelijk had dat we te maken hadden met een door Amerikaans geld gesteund groepje mensen dat regelmatig conspireerde op het Bureau voor Amerikaanse Belangen in Havana en dat op het moment de Amerikanen een andere koers gingen varen, omdat ze onproductief, incompetent en hopeloos geïsoleerd waren, dit groepje totaal geparalyseerd raakte.
Fariñas heeft nog net op tijd een prijsje kunnen krijgen van het Europees parlement, maar dat zal voor de anderen waarschijnlijk niet meer weggelegd zijn. De Amerikanen gaan zich bezighouden met nieuw type ‘dissidenten’, bloggers en artiesten. De prijzen zijn nu voor die groep, Yoani Sánchez heeft al 25.000 van het Prins Claus Fonds kunnen binnenhalen.
[1] WikiLeaks: diplomáticos de EE.UU. descalifican a la disidencia cubana
De sociaaldemocratische dissident Manuel Cuesta Morúa verklaarde dat Farrar “een hard oordeel heeft geveld maar dat dicht bij de realiteit staat. Het heeft de oppositie zeker aan rijpheid en vermogen ontbroken om een rol te spelen.”
“Ik denk dat we meer met onze tekortkomingen en ondeugden bezig waren, dan met wat dit land nodig heeft”, erkende Cuesta. Maar hij voegde eraan toe dat “de fundamentele waarde van de Cubaanse oppositie is geweest het vermogen om zich te verzetten”.
De BBC meldt dat met het aantreden van Raúl Castro in 2008 de dissidentenbeweging praktisch geparalyseerd is geraakt. De enige die nog actief zijn, zijn de bloggers, de vrouwen van gevangenen en de hongerstakers.
Het isolement van de oppositie kan nog groter worden, aldus de BBC. De regering is bezig alle gewetensgevangen vrij te laten en begonnen met economische openingen, waarmee de dissidente praktisch van al hun thema’s zijn beroofd.
Nederland
De onthullingen in het document van Farrar zijn zeker ook beschamend voor Nederlandse organisaties en politici die slaafs de Amerikaanse politiek hebben uitgevoerd. Organisaties als Pax Christi en politici als Koenders (PvdA), Ferrier (CDA), Dittrich (D66), toenmalig CNV-leider Doekle Terpstra, om maar een paar te noemen, zij allen hebben zich luidruchtig geroerd om het lot van gewetensvolle dissidenten, de stem van het Cubaanse volk, te verdedigen. Nu de Amerikanen zelf deze dissidenten als op geld beluste, geïsoleerde egotrippers hebben gekwalificeerd, moet toch wel hard aankomen.
Uit de reacties van de dissidenten zelf kunnen we concluderen dat de Cubaanse regering wel degelijk gelijk had dat we te maken hadden met een door Amerikaans geld gesteund groepje mensen dat regelmatig conspireerde op het Bureau voor Amerikaanse Belangen in Havana en dat op het moment de Amerikanen een andere koers gingen varen, omdat ze onproductief, incompetent en hopeloos geïsoleerd waren, dit groepje totaal geparalyseerd raakte.
Fariñas heeft nog net op tijd een prijsje kunnen krijgen van het Europees parlement, maar dat zal voor de anderen waarschijnlijk niet meer weggelegd zijn. De Amerikanen gaan zich bezighouden met nieuw type ‘dissidenten’, bloggers en artiesten. De prijzen zijn nu voor die groep, Yoani Sánchez heeft al 25.000 van het Prins Claus Fonds kunnen binnenhalen.
[1] WikiLeaks: diplomáticos de EE.UU. descalifican a la disidencia cubana
